ծաղրանմանություններ

Ի՜նչ կլինի` իգնոր չանես, 
Մեյլս դիլիթ, ֆորվարդ չանես,
Սրտանց բացես, աչքի ածես
Ու մեծ սիրով րիփլայ անես:



Սայաթն ասավ իր սիրուհուն. 
- Ֆեյսբուքումդ գրիլ իս դուն` 
Թե վուր ալամ ինտերնետում
Չկա քիզի նման սիրուն:


Ամա մտիկ արա, գո’զալ, 
Մտիր գուգլու հինդու պորտալ,
Մի սըրչ տու ինձ, խաբար արա`
Թե վուր սիրտդ վրաս տաք ա:


Կարոտիլ իմ քու դիդարին,
Քու ջփեգին, քու պրոֆալին, 
Մեսիջներուդ թաքուն խաղին,
Էսեմեսնիդ տառասխալին:


Սելյուլյարիդ անուշ զանգին
Ըսպասում իմ թրթռալեն,
Իմանում չիմ վունց անջատիմ
Էն բեմուրազ վիբրացիայեն: 


Յիս չաթերում տիղ չիմ գտնում,
Բլոգումներում բեզարիլ իմ,
Ըսփամներաց պրծում չունիմ,
Սայթերումըն բեզարիլ իմ:


Աստուծ վկա` վիրտուալ չիմ,
Վիզուալ իմ ու ռիալ իմ,
Սիրտս` էշխեմեդ էրած,
Նուրմեկանց քաբաբ մի՜ անի:


Անհայտ աղբյուրից:--------------------------------------------------------------------------------


Կալոշները`ոտքերիս, նակոլկեքը` ձեռքերիս, 
Օղու շիշը կրծքիս տակ, գյուղից իջա ես քաղաք: 
Ու մարդիկ ինձ տեսնելով` իրենց հոգնած աչքերին,
Տեսան ուրիշ մի աշխարհ, դեբիլ տեսան նորաբույր:


-Էշի գլուխ,-ասացին,-էշի գլուխ,- ու փակին 
Լուսամուտներն իմ առաջ, ու ես իմ դոշը բացել,
Քայլում էի խայտալով, ու շաղ տալով մայթերին, 
Ակուռկաներ ու աղբեր, հայոյանքներ հոգեթով;


Հովհաննես Շիրազ <Գարնանամուտ>--------------------------------------------------------------------------------


Շենքի կողքին, մայթի տակ,
Ջուր էր բխում սառնորակ, 
Ու ցրվելով մայթերում,
Իզուր ճահիճ էր դառնում:


Նրա առջև մի խոր գուշ
Շինեց տատս ու անուշ
Խաղ ասելով նա տարավ
Լվաց բուրդը իր ծարավ: 


Մեքենան մեր գուշի մոտ
Լողացավ սառը ջրում,
Օրհնեց նա գուշ շինողին
Սլացավ դեպի հեռուն:


Սենյակում, ծորակի տակ
Ջուր էր կաթում կաթ առ կաթ,
Հավաքվելով բաժակում, 
Խմելու ջուր էր դառնում:


Հովհաննես Թումանյան <Աղբյուրը>
--------------------------------------------------------------------------------