Անեկդոտներ ապարանցու մասին

Ապարանցիները գնում են բիլիարդ խաղալու, բայց քանի որ շատվոր են լինում, սեղանները կպցնում են իրար.

---

-Լսիր,կինդ ման է գալիս,-ասում է մի ապարանցի մյուսին,իսկ սա ասումա

-Խի՞ քոնը չոչա անում

Ապարանցին գնումա վարսավիրանոց հարցնումա թե մազ կտրելն ինչ արժի,վարսավիրը պատասխանում է 1000 դրամ,ապարանցին ասումա դե ինձ 400 –ի կտրի:

Ապարանցու թաղմանը շատ մարդա լինում`մեռելը 2 տեղ են դնում

Ապարանցի հերն ու տղեն մարշուտկով գնում են, հենց տղեն ուզումա կանգնացնի հերը ասումա<< Հլը սպասի տենանք կֆայմի կայնի թե չէ>> 

Ապարանցին փողա գտնում,նայում տեսնումա 200 դրամ պակասա 

  

  

Ապարանցին ժամը կապում է վերքի վրա,հարցնում են թե ինչիա վերքի վրակապել:Պատասխանումա<< Որովհետև ժամանակը բուժում է բոլոր վերքերը>>  

Երկու ապարանցի շախմատ են խաղում,խեղճ թագավորին ինֆակտա խփում

Ապարանցի  մի  մեծահարուստի  ասում  են,  թե  Մահուբի  Գեւորգի

ծնունդն է (150-ամյակը) նշվելու գուսանի ծննդավայր Երնջատափ գյու–

ղում, չի" ցանկանա, արդյոք, մասնակցել այդ միջոցառմանը։ Մեծահա–

րուստը համաձայնում է ասելով.

Վզի համարը չե՞ս ասի, իմպըրտնի սարոշկա ունեմ տանեմ նվիրեմ Իրեն..

---

Ֆուտբոլի խաղի ժամանակ գնդակը դիպչում է ապարանցու ձեռքին, եւ մրցավարը ընդհատում է խաղը։ Ապարանցի ֆուտբոլիստը դժգոհում է մրցավարի նման որոշումից.

- Ո՜ւր ա մեզ ձեռ, այ դատավոր, դու չգիտես, որ մերը մենակ ոտք ա...

---

Ապարանցին կինոթատրոնում։ Ֆիլմի թունդ պահին կատաղած ցուլն արագ վազքով էկրանից գալիս է դեպի... հանդիսատեսը։ Ապարանցին տեղում անհանգիստ շարժումներ է անում։ Կողքի նստածը հարցնում է.

-  Ի՞նչ եղավ, այ ախպեր, ինչի՞ տեղիցդ թռար։

-  Ցավդ տանեմ, բա որ մեզ վրա գա։

-  Ո՞վ... Ցո՞ւլը... Ի՜նչ ես ասում, էկրանից ո՜նց կգա։

-  էդ ես ու դու ենք հասկանում, անասունը շա՜տ ա հասկանում...

---

Մեծահարուստ ապարանցին «Ջիպ»–ով Երեւանից գնում է Ապարան՝ հայ­րենի գյուղ։ Տեղ է հասնում, մեքենան կանգնեցնում եւ թոկով կապում է ծառից։

-  Գյա, հնչի՞ մեքենան կապեցիր ծառից։

-  Որ չփախնի էդ հայվանը...

---

Ձեզ մոտ «երկնագույններ» կա՞ն,– հարցնում են ապարանցուն։ Ի՞նչ ա, մենք տղամարդ չենք... Իհարկե, կան։

---

Ապարանցուն «ԿԱՄԱԶ» են նվիրում։ Որոշ ժամանակ անց հարց­նում Են.

-  Հը", լավ մեքենա է։

-  Շատ լավ, տաք ու հարմար։ Մենակ էն լավ չի, որ էշերը շուտ են հոգ­նում։

---

-  Հողի տակ մարդ ապրո՞ւմ է,– հարցնում են ապարանցուն։

-  Այո,– վստահ պատասխանում է ապարանցին։

-  Ինչի՞ց գիտես։

-  Դե, որ բողկը ներկում են...

---

-  Եթե ասես, թե քանի" էշ ունեմ, զույգն էլ քեզ կտամ,– դիմում է ապա­րանցին երեւանցուն։

-  Երկու...

-  Գուշա՜կ ես, է, գուշա՜կ, ամեն ինչ գիտես...

---

–Ինչո՞ւ ես ուզում կնոջիցդ բաժանվել,– հարցնում են ապարանցուն։

- Շատ կեղտոտ կնիկ է։ Ամեն օր լողանում է։

---

-  Լսիր, կինդ ման է գալիս,– ասում է մի ապարանցի մյուսին։

-  Ոչինչ, տաք է հագնված. ..

Ապարանցին վիճակախաղով մեքենա է շահում։ Ընկերը խորհուրդ է տալիս վերցնել կարմիր գույնի մեքենա։ Հաջորդ օրը ապարանցին գնում է շահումն ստանալու։

-  Ես կարմիր գույնի մեքենա եմ ուզում։

-  Կարմիր չունենք, միայն սեւ գույնի է,– ասում են նրան։

Եթե կարմիր չունեք, սեւն ինձ պետք չէ։ Հետ տվեք վիճակախաղի տոմսի արժեքը իմ 500 դրամը,– նեղացած ասում

է ապարանցին եւ տոմ­սը վերադարձնում։

---

Երկու  ապարանցի  ավտոբուսով գնում են։

-     Սրանով   օպերա   կհասնե՞մ,-
հարցնում է մեկը։

-  Ոչ,– պատասխանում է վարորդը։

-  Իսկ ե՞ս,– հարցնում է մյուս ապա­րանցին։

- Ծանոթիս պլաստիկ օպերացիայի համար հինգ հազար դոլար պարտք տվեցի եւ հիմա չեմ կարողանում նրան գտնել... Չգիտեմ՝ ի՞նչ տեսք ունի,– շվարած ասում է մի ապարանցի։

---

Փողոցով երեք ապարանցի են քայլում։ Նրանց առջեւից մի գեղեցիկ աղջիկ է գնում։

-  Ես էս մարալի համար տասը հազար դրամ կտայի,– ասում է մեկը։

-  Իսկ ես հիսուն հազար կտայի,– ասում է մյուսը։

-  էդ ի՜նչ ա, ես տուն, ավտո, դաչա կտայի... Աղջիկը կանգ է առնում, շրջվում եւ ասում.

-  Ներեցեք, ո՞վ էր վերջին խոսողը։

-  Դու քայլիր, քայլիր, քուր ջան,– ասում են երեքով,– մենք հենց էնպես
ընկերներով, տղավարի զրույց ենք անում։

---

Ապարանցին, ընկերոջ տան դիմաց կանգնած, բղավում է.

- Վալո՚դ, Վալո՜դ...

Պատշգամբ է դուրս գալիս Վալոդի կինը։

-  Վալոդը տա՞նն ա,– հարցնում է ապարանցին։

Առայժմ այո,– ասում է կինը։

Բա հետո՞...

Հետո՝ ժամը երեքին, վերցնելու ենք.

---

Միջանցքում նստած է մի գեր ապարանցի եւ սպասում է աղջկան։

-  Դուք երեխայի՞ եք սպասում,– հարցնում է անցնող ուսուցչուհին։

-  Ոչ, ես միշտ էլ այսպես չաղ եմ եղել,– ասում է ապարանցին։

---

Երկու ֆրանսուհի գալիս են Ապարան եւ հյուրանոցում ուզում են ձեւ– ակերպել փաստաթղթերը։

-  Բնակության վա՞յրը,– հարցնում է հյուրանոցի աշխատողը։

-   Բորդո։

-  Չբռնեց, գրում եմ Ֆրանսիա։

-  Աշխատանքի վա՞յրը։

-  Ֆոտոմոդել։

-  Չբռնեց, տեսքդ այն չէ։ Գրում եմ՝ մարմնավաճառ։ Մոտենում է մյուսը։

-  Բնակության վա՞յրը։ –Փարիզ։

-  Չէ մի չէ՜։ Գրում եմ՝ Ֆրանսիա։

-  Աշխատանքի վա՞յրը։

-  Դե, ո՞նց ասեմ... Հասկանո՞ւմ եք, ես, ես աշխատում եմ... Մի խոս­քով, ամեն երեկո հագնում են կարճ շրջազգեստ, կրծկալի վրայից՝ բա­րակ բաճկոնիկ, գնում եմ Պիգալ հրապարակ եւ նազանքով քայլում մի լուսամփոփից մյուսը...

-   Պարզ է... Գրում եմ՝ էլեկտրիկ...

---

Ապարանցին ընկնում է Սահարա անապատ։ Դես է ընկնում, դեն ընկ­նում եւ մի ուղտ է ճարում։ Ուղտը նս­տած գնում է եւ ճանապարհին մի բեդվինի է հանդիպում։

- Այ մարդ,– հարցնում է նրան,– ձեր ծովն ո՞ւր ա։

- Մի 500-600 կմ այստեղից հեռու,– պատասխանում է բեդվինը։

- Վայ ձեր...,- բացականչում է ապարանցին,– էդքան մեծ ծովա՜փ կըլնի

---